Castros e Cultura Castrexa.

Para relatar estas singulares poblaciones anteriores a los romanos y que son propias de mi tierra, haré dos versiones , en castellano y en gallego.

GALEGO

A palabras "castro" provén do latón "castrum", que significa fortificación. Os Castros son os poblados fortificados que foron comezados a habitar xa no século VI aC. no noroete penínsular. As súas construccións son de planta case sempre circular.

Os edificios estaban na súa mairoría realizados en mampostería de pedra granítica e a cubrización era de ramaxe e limo, tamén se empregaban longas varas de madeira. Os poblados castrexos encontrábanse en outeiros despexados, zonas rocosas ou penínsulas que se adentraban no mar, o que facilitaba a súa defensa e o dominio do terreo próximo. Os castros estaban protexidos por un ou máis fosos, con muros que rodeaban o recinto poboado, puidendo ter un ou dous acesos e onde ás veces se colocaban torres que controaban as vías de entrada.

OPINIÓN

Resulta realmente fermoso que pudiera haber xa pobos , coma os celtas que habitasen o noso país. Non vos parece? E o mellor de todo foi o legado que nos deixaron , dende istes asentamentos até algunhas palabras que xa non usamos tan frecuentemente. Istas poden ser: Amorodo, Berce...etc.

Dende logo , polo menos para min , este pobo , os celtas, representan o espirito galego de verdade, debemos de lembrar as súas impresionantes loitas contra o pobo invasor: Os romanos. E opino que o sangue de esos pobos (sei que é case imposible , pero tomoo como algo símbolico) corre polas miñas veas. Esperemos que non haxa que loitar de novo contra os invasores...

CASTELLANO

La palabra "castro" proviene del latín "castrum", que significa fortificación. Los castros son los poblados fortificados que se empezaron a habitar en el siglo VI aC. en el N.O. peninsular, sus construcciones son de planta casi siempre circular. Los edificios estaban en su mayoría realizados en mampostería de piedra granítica y la cubrición era de ramaje y barro, también se utilizaban varas largas de madera. Los poblados castreños se emplazaban en colinas despejadas, promontorios rocosos o penínsulas que se adentran en el mar, lo que facilitaba su defensa y el dominio del territorio próximo. Los castros estaban protegidos por uno o más fosos, con parapetos y murallas que bordeaban el recinto habitado, pudiendo tener uno o dos accesos y donde a veces se emplazaban torres que controlaban las vías de entrada.